Ο εγωισμός εμπεριέχεται, ή συνυπάρχει, με την ανασφάλεια, την αποδοχή, την κριτική...
Από καταβολής κόσμου! Αν δεχτούμε ότι υπάρχει θεός δημιουργός κλπ. άντε να του κάνεις κριτική για το καλλιτέχνημα του..."ποιος είδε τον θεό και δεν τον φοβήθηκε"!!!
Ο εγωισμός υπάρχει σε κάθε έκφανση της ζωής και καλό είναι να τον "απασχολούμε" δημιουργικά. Μην γίνει αρρώστια, πάθος και πάρει τη μορφή της εγωπάθειας, της αλαζονείας, η και της εξουσίας ακόμη.
Θεωρώ ότι ο μεγαλύτερος εχθρός του εγωισμού είναι ο εαυτός μας. Είναι το αντίπαλο δέος του, γιατί μπορεί να καλλιεργηθεί, να κοπιάσει, να ευχαριστηθεί, να ευτυχήσει. Ενώ ο εγωισμός είναι ανίκανος να "αισθανθεί" κάτι απ' αυτά. Μια ικανοποίηση μόνο κι αυτή πρόσκαιρη. Πάντα θα ζητάει κι άλλο. Γιαυτό πιστεύω ότι ο καλλιτέχνης, πρέπει να καλλιεργεί τον εαυτό του συνεχώς. Ειδικά εκείνος που ασχολείται με μοναχικές τέχνες, γιατί απ' την μια, δεν έχει την μαζική αποδοχή, το άμεσο η καθημερινό χειροκρότημα, που θα τον αποζημίωνε κι από την άλλη γίνεται κυρίαρχος της στιγμής, την αποτυπώνει, την καταγράφει και ίσως την χειραγωγεί.
