Η κυβέρνηση Μητσοτάκη, εκμεταλλευόμενη το άρθρο 8 (άρθρο 6 της οδηγίας 2010/13 της Ε.Ε.) ακολούθησε την πάγια πλέον και μοναδική τακτική, αυτή της αστυνόμευσης και της καταστολής.
Το συγκεκριμένο άρθρο αναφέρει ότι: “προβλέπεται η υποχρέωση των παρόχων υπηρεσιών μέσων επικοινωνίας να λαμβάνουν τα απαραίτητα μέτρα, ώστε οι παρεχόμενες από αυτούς υπηρεσίες να μην εμπεριέχουν, πρώτον, υποκίνηση σε βία ή μίσος εναντίον ομάδας ανθρώπων ή μέλους ομάδας, λόγω φύλου, φυλής, χρώματος, εθνοτικής καταγωγής, ιθαγένειας ή κοινωνικής προέλευσης, γενετικών χαρακτηριστικών, γλώσσας, θρησκείας ή πεποιθήσεων, πολιτικών φρονημάτων ή κάθε άλλης γνώμης, ιδιότητας μέλους εθνικής μειονότητας, περιουσίας, γέννησης, αναπηρίας, ηλικίας ή σεξουαλικού προσανατολισμού, και δεύτερον, δημόσια πρόκληση σε τέλεση τρομοκρατικού εγκλήματος.”
Το να αφήνεις όμως τον έλεγχο ως “υποχρέωση των παρόχων”, δεν αρκούσε ούτε εξυπηρετούσε τους σκοπούς της κυβέρνησης κι έτσι συμπλήρωσε το συγκεκριμένο άρθρο με τις παραγράφους 187Α και 187Β, οι οποίες παραπέμπουν στον “τρομονόμο”, με ευθεία ανάμιξη της αστυνομίας και ποινές καθείρξεων. Μεταξύ άλλων αυτές οι παράγραφοι αναφέρουν ότι: “ Όποιος δημόσια με οποιονδήποτε τρόπο ή μέσω του διαδικτύου απειλεί με τέλεση τρομοκρατικής πράξης ή προκαλεί ή διεγείρει σε διάπραξή της και έτσι εκθέτει σε κίνδυνο τη δημόσια τάξη τιμωρείται με φυλάκιση.”
Εάν ψηφιστεί ένα τέτοιο νομοσχέδιο, τότε μια καινούργια μέρα θα ξημερώσει για την Ελλάδα. Μια μέρα που θα θυμίζει εκείνες της χούντας. Όποιος θέλει θα μπορεί να καταγγέλλει, να ελέγχει και φυσικά να καταδικάζει βάσει αυτού του νόμου κάθε δημιουργό, αλλά και κάθε χρήστη ενός τραγουδιού που “ανεβάζει”” στο διαδίκτυο, αφού το τί προκαλεί ή διεγείρει τρομοκρατική πράξη, θα είναι στη διακριτική ευχέρεια του μηχανισμού καταστολής. Ένα γεγονός το οποίο ξεπερνάει κι αυτή τη λογοκρισία, αφού το “τρομοτράγουδο” θα επιφέρει στους “παραβάτες” απευθείας ποινές φυλάκισης.
Ο χώρος των Τεχνών και του Πολιτισμού, όπως και ολόκληρη η κοινωνία, με το άκουσμα αυτού του εξωφρενικού νομοσχεδίου, έμειναν στην αρχή άφωνοι, μην μπορώντας να συνειδητοποιήσουν ότι στον 21ο αιώνα, μπορεί σε ένα δημοκρατικό κράτος που το γέννησε ο πολιτισμός, το στήριξε και το ανέδειξε παγκόσμια, θα έρθει μια μέρα που ένα κοινοβουλευτικό κόμμα που είναι στην κυβέρνηση, θα τολμήσει να φέρει στη βουλή αυτό το νομοσχέδιο – έκτρωμα. Το ίδιο άφωνη όμως έμεινε κι η Υπουργός Πολιτισμού, αλλά με άλλο σκοπό. Μια τραγική σιωπή απέναντι σε ένα νομοσχέδιο που καταστρέφει το λόγο ύπαρξης του υπουργείου της.
Σήμερα όμως η εικόνα ξεκαθάρισε κι η κοινωνία όλη γνωρίζει και αντιδρά.
Η κυβέρνηση Μητσοτάκη, σε μια έξαρση ακροδεξιάς πρακτικής, με μια βουλή να υπολειτουργεί, τόλμησε να προσπαθήσει να φέρει τον μεσαίωνα στον πολιτισμό, με πονηρές και σκοτεινές διαδικασίες, εκμεταλλευόμενη το lock-down, πίστευε ότι θα μπορέσει να φτάσει σε μια ακόμη αντιδημοκρατική πράξη. Έπεσε έξω. Το ελληνικό τραγούδι πέρασε και στο παρελθόν απαγορεύσεις και διώξεις, αλλά πάντα έμενε ζωντανό και στο τέλος νικούσε τις πρόσκαιρες εξουσίες, αφού βρίσκεται στη καρδιά, στη ψυχή του κάθε ανθρώπου.
Έτσι και τώρα, ο λαός μας, χωρίς διαχωρισμούς, ενωμένος κι αποφασισμένος, θα κρατήσει για άλλη μια φορά σαν το πιο πολύτιμο φυλαχτό του τον πολιτισμό, την ελευθερία του λόγου, την δημιουργικότητα και την έμπνευση, τη μνήμη.
Κώστας Καλδάρας
Συνθέτης / Στιχουργός
