17-07-2013 ogdoo.gr
Τον Οκτώβρη του 1991 κυκλοφόρησε από την «Ακτή» ο δεύτερος δίσκος του Κώστα Καλδάρα.
Ο δίσκος κυκλοφόρησε μετά τη «Νυχτερινή κυβέρνηση» του 1988, είχε με τίτλο «γεια σας… πού πέφτουν τα ΣΥΝΟΡΑ;» και περιελάμβανε 11 τραγούδια σε στίχους του Γιώργου Κρητικού και του ίδιου του συνθέτη. Τραγουδούν έξι εκλεκτοί ερμηνευτές από τα παλιά, αλλά και από τα νεώτερα χρόνια. Σωτηρία Μπέλλου και Βίκυ Μοσχολιού, με τους οποίους είχε συνεργαστεί και ο πατέρας του Απόστολος Καλδάρας αλλά και Ελένη Βιτάλη, Αφροδίτη Μάνου, Βασίλης Λέκκας και Ελένη Τσαλιγοπούλου. Κι όμως... Αν και συμμετέχουν τόσα σημαντικά ονόματα και το κυριότερο, τραγουδώντας ωραία τραγούδια, αυτός ο δίσκος δεν κατάφερε να περάσει στο πλατύ κοινό.
1) Εισαγωγή - Ορχηστρικό
2) Πρώτο πλάνο (στίχοι Γ. Κρητικός) Βίκυ Μοσχολιού
3) Βελούδινα χειλάκια (Γ. Κρητικός) Ελένη Βιτάλη
4) Αναμέτρηση (Κ. Καλδάρας) Σωτηρία Μπέλλου
5) Κόκκινο καράβι (Κ. Καλδάρας) Βασίλης Λέκκας
6) Έλα ρε (Γ. Κρητικός) Ελένη Τσαλιγοπούλου
7) Ανάμνηση (Κ. Καλδάρας) Ελένη Βιτάλη
8) Το ζαφείρι (Γ. Κρητικός) Ελένη Τσαλιγοπούλου
9) Μια νύχτα με φωτιά (Γ. Κρητικός) Βίκυ Μοσχολιού
10) Δεν έχω τον καιρό (Κ. Καλδάρας) Αφροδίτη Μάνου
11) Πες μου λοιπόν (Γ. Κρητικός) Σωτηρία Μπέλλου
12) Η ζωή των αλλονών (Γ. Κρητικός) Βίκυ Μοσχολιού
Η ενορχήστρωση είναι του Μανώλη Γαλιάτσου και η παραγωγή του Παναγιώτη Κοντοσταυλάκη. Στην ορχήστρα συμμετέχει μια ομάδα σπουδαίων μουσικών, με προεξάρχοντες τους Κώστα Παπαδόπουλο και Μανώλη Πάππο στα μπουζούκια (ο Πάππος παίζει επίσης κιθάρα, ούτι, λαούτο, μπαγλαμά), και με τους Νίκο Τσεσμελή, μπάσο, Στέλιο Ζαχαρίου, κρουστά, Γιάννη Ζευγώλη, βιολί, Βασίλη Σαλέα, κλαρίνο, Πλούταρχο Ρεμπούτσικα, τσέλο, Ηρακλή Βαβάτσικα, ακορντεόν, Σωκράτη Άνθη, τρομπέτα, Παναγιώτη Στέφο, ευφώνιο, τρομπόνι, Νίκο Γκίνο, κλαρίνο, Στέλιο Καρύδα, κιθάρα και Μανώλη Γαλιάτσο στο πιάνο. Η ηχογράφηση έγινε στο studio Sigma από τον Βασίλη Γεωργόπουλο. Ο δίσκος κυκλοφόρησε παράλληλα και σε cd.
Στο οπισθόφυλλο ο Κώστας Καλδάρας σημειώνει: Μπροστά μου σταμάτησε ένα παλιό τρίκυκλο. Ο οδηγός του μουστακαλής με γιλέκο, μου λέει: «Έχεις τίποτα για φόρτωμα ρε φίλε;» Στριμώχνω στην καρότσα του τρία χρόνια, σκαρφαλώνω κι εγώ στην άκρη της, με το ‘να πόδι να κρέμεται απ’ έξω, λες και θα’ κανα βαρκάδα στην άσφαλτο κι ένα ανόητο χαμόγελο ανασφάλειας αναρωτιόταν, αν έκανα γκάφα. Δεν ξέρω τι ώρα ήταν, σάμπως και ξέρει κανείς τι ώρα αποφασίζει να φύγει από κάπου; Μόνο κάτι νιώθει μέσα του. Άντε, καιρός ήταν να κάνεις και κάτι άλλο, να δεις άλλους ανθρώπους. Μπορεί να αγάπησες μερικούς, αλλά αν μείνεις κι άλλο θα καταλήξεις γραφικός και οι συνήθειές σου χρονική αναφορά για τους γείτονες. Το τρίκυκλο ξεκινάει με θόρυβο, όπως πάντα, κι εγώ λες κι η μοίρα με κάθησε έτσι, να ‘χω τα πίσω μπρος μου. Περνάω από μέρη, που δεν ξανάδα ή έκανα πως δεν τα ξανάδα. Έλα τώρα, πολλές φορές δεν έχει αξία η σταθερή αλήθεια, όταν το ψέμα σου σε κινεί. Όσο η απόσταση μεγάλωνε, τόσο οι γνωστοί λιγόστευαν. Όταν πια δεν ήξερα κανέναν, τότε άρχισα να γνωρίζω τους ανθρώπους. Καινούργιες γνωριμίες, καινούργιες απαντήσεις… ή όχι; Πάλι τα ίδια! Τά ‘παμε αυτά! Εξάλλου ας βρω εγώ καινούργιες ερωτήσεις: πχ «Γεια σας, πώς πάει το ελληνικό τραγούδι;» Μπα! Σαν ανοησία μου φαίνεται! «Γεια σας, πού πέφτουν τα σύνορα;» Ε! Τουλάχιστον θα’χω διαφορετικές απαντήσεις. Αναπάντεχα ο θόρυβος της μηχανής σταματάει. Έφτασα κιόλας; Όχι πως θα μου λείψουν τα τραντάγματα απ’τις λακκούβες της διαδρομής, αλλά να…! αντάμωσα μερικούς ανθρώπους στο δρόμο μου, που τους αγάπησα. Μίλησα μαζί τους, ανταλλάξαμε μυστικά, με φίλεψαν με την τέχνη τους, μου τύλιξαν και κάτι να πάρω μαζί μου. Και τώρα έφτασα σ’ αυτόν τον δίσκο. Ξεφορτώνω μπαγάζια, εμπειρίες, συγκινήσεις και πάω ν’ ακουμπήσω την ταλαιπωρημένη μου κιθάρα κάτω, όταν ξαφνικά…
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ
Κώστας Καλδάρας
Ο Καλδάρας δεν είναι πολυγραφικός. Είναι χαρακτηριστικό πως από το 1988 μέχρι σήμερα δεν έχει κυκλοφορήσει πάνω από πεντέμιση δίσκους. Θεωρώ όμως πως αυτά που γράφει είναι, τουλάχιστον, άξια αναφοράς. Όπως και στα «Σύνορα». Έχουμε από τραγούδια με την «αύρα» του Μάνου Χατζιδάκι, μέχρι κλασικά στιβαρά ζεϊμπέκικα όπως το «Έλα ρε» με την Τσαλιγοπούλου ή τα δυο τραγούδια με τη Μπέλλου- από τις τελευταίες της ηχογραφήσεις για τη δισκογραφία. Αν και με φανερές τις ραγισματιές του χρόνου στη φωνή της, καταθέτει ερμηνείες, που θα τις χαρακτήριζα, τουλάχιστον, συγκινητικές. Ιδιαίτερες στιγμές επίσης, το «Δεν έχω τον καιρό» με την Αφροδίτη Μάνου, ένα τραγούδι για τις σύγχρονες γυναίκες της εποχής, αλλά και το νοσταλγικό «Πρώτο πλάνο» με τη Βίκυ Μοσχολιού, ένα ταξίδι στα παλιά, μέσα από τις κινηματογραφικές φιγούρες της δεκαετίας του ’50 και του ’60.
Σε συνέντευξη που μου παραχώρησε ο Κώστας Καλδάρας και δημοσιεύθηκε στο Music Heaven, πριν από 3 χρόνια, αναφερθήκαμε, όπως ήταν φυσικό και στο συγκεκριμένο δίσκο:
Στο δεύτερο δίσκο σου, το «Γεια σας, πού πέφτουν τα σύνορα», τραγουδούν εκτός των άλλων η Βίκυ Μοσχολιού και η Σωτηρία Μπέλλου, της οποίας τα τραγούδια είναι και τα τελευταία στη δισκογραφία. Στη «Νυχτερινή κυβέρνηση» είχες συνεργαστεί με τον Νταλάρα. Πώς είναι να συνεργάζεσαι με ανθρώπους με τους οποίους πριν από πολλά χρόνια είχε συνεργαστεί ο Απόστολος;
Αριστούργημα. Κάναμε πολύ παρέα με την Μπέλλου. Άλλο κεφάλαιο. Αυτός ο δίσκος γενικά είναι ολόκληρος ένα κεφάλαιο. Από την Μπέλλου κι από τότε που είχε ξεκινήσει, πέρναγε απ’όλα τα σύνορα της ελληνικής μουσικής, μέχρι το αύριο με Τσαλιγοπούλου, Λέκκα και την Αφροδίτη Μάνου. Απλά ήταν οι μαλάκες τότε στην «Ακτή» που τσακωνόντουσαν μεταξύ τους, σαμποτάριζε ο ένας το δίσκο του άλλου. Δεν πάει μόνος του ένας δίσκος. Είχε ωραία τραγούδια, τα «Βελούδινα χειλάκια» και άλλα… Αλλά διαφήμισέ τον!!! Ο ένας σαμποτάριζε τον άλλον. Η «Ακτή» τότε ήταν υπό διάλυση. Ε, δεν πάτε στο διάολο!!!
Φωτογραφία Νο1: Από το βιβλίο της Σοφίας Αδαμίδου «Σωτηρία Μπέλλου- Πότε ντόρτια, πότε εξάρες» (Νέα Σύνορα- Α.Α. Λιβάνη 1998)
Ηχητικό
1) Πρώτο πλάνο (Κ. Καλδάρας - Γ. Κρητικός) Βίκυ Μοσχολιού
2) Βελούδινα χειλάκια (Κ. Καλδάρας - Γ. Κρητικός) Ελένη Βιτάλη
3) Αναμέτρηση (Κώστας Καλδάρας) Σωτηρία Μπέλλου
4) Έλα ρε (Κ. Καλδάρας - Γ. Κρητικός) Ελένη Τσαλιγοπούλου
ogdoo.gr